Enkele weken geleden had ik een afspraak op de 27ste verdieping van een iconisch gebouw. Nu is mijn conditie best goed, maar met de trap naar boven is een training waarvoor eerder vertrek van huis noodzakelijk is. Had ik het maar gedaan, want alhoewel veel mensen thuiswerken, stond ik ruim twintig minuten te wachten voordat ik met de lift naar mijn afspraak kon, blogt Eric Verwey. In die tijd heb ik toegezien wat er om mij heen gebeurde. Er was sprake van een geordende, Engels aandoende, lange wachtrij van mensen die allemaal keurig op anderhalve meter hun geduld op de proef stelden.
Na een korte aarzeling, zal ik blijven wachten, of ga ik weg?, ben ik achteraan aangesloten. Gedurende de wachttijd was ik bezig om lekker te observeren. De meeste mensen die net als ik met de lift naar boven moesten, kwamen uit het openbaar vervoer vermoedde ik. Het mondkapje, dat in het ov wel verplicht is, droegen ze voor neus en mond, nonchalant om hun hals of het werd in de tas gedaan. In gebouwen is het in Nederland namelijk niet verplicht een mondkapje te dragen, dus doen wij dat niet.
Beperkte liftcapaciteit
De liftcapaciteit is door de maatregelen met 75 procent gereduceerd. Daar waar je normaal met dertien personen de lift in mag (of 1.000 kilo), is het nu beperkt tot twee (met anderhalve meter sticker op de vloer). Het zijn nou eenmaal de wetten en regels waar we ons met z’n allen aan moeten houden om het coronavirus terug te dringen. Toch vraag ik mij af wat een lift nu anders maakt dan ander transport, bijvoorbeeld per tram, trein, metro of vliegtuig? Verticaal transport heet het in het jargon. Uit onderzoek op de site van RIVM blijkt dat een mondkapje verplicht is voor elk vervoersmiddel van A naar B, waarbij je onvoldoende afstand kan houden. Is er qua besmettingsgevaar veel onderscheid? Nou nee, zou ik zeggen. Dus wij staan braaf te wachten om wellicht iets wat niet strikt noodzakelijk is?
Vuistregel
Nee, zo extreem wil ik het ook niet stellen, want de vraag voorleggend aan deskundigen (wie is dat niet?) leert wel dat niemand het weet. Het Rijksvastgoedbedrijf heeft in juli een vuistregel opgesteld hoe je de liftcapaciteit kan bepalen in kantoorgebouwen. Papier is geduldig. Maar wat doen wij met voortschrijdend inzicht? Want waarom mogen wij soms wel uren in een trein of vliegtuig zitten met een mondkapje op en waarom mogen wij vervolgens niet dertig seconden in een lift met datzelfde kapje? Tsja, goed punt, wij gaan overleggen…
Investeren in luchtcirculatie
Dan de luchtcirculatie; wetende dat er goede luchtbehandeling in de lift mogelijk is met kastjes op de kooi, zodat de aerosolen continu worden gefilterd, lijkt het mij dat wij snel hierin moeten investeren. Bovendien mag voor nieuwbouwcomplexen ook naar de capaciteit worden gekeken en zo hier en daar, waar mogelijk, een paar liftjes bij worden geplaatst. Het is volstrekt onacceptabel dat wij nu nog gebouwen ontwerpen met onvoldoende liftcapaciteit, zodat het bezoeken van dergelijke panden al op voorhand een obstakel op zich is.
Mogelijkheden optimaal benutten
Ik realiseer mij uiteraard dat de maatregelen waar we ons met z’n allen aan houden noodzakelijk zijn om te voorkomen dat er voor de tweede keer een bijna onmogelijke taak bij de zorg komt te liggen. Dat kwetsbare mensen in quarantaine moeten en dat jongeren thuis moeten studeren en feestjes uit moeten stellen. Maar laten we ook kansen en mogelijkheden, die er misschien zijn op basis van ervaring en onderzoek, optimaal benutten. Werken aan gezond en veilig vastgoed, niet alleen voor nu, maar ook voor de toekomst.Alleen dan krijgen we samen corona onder controle én wordt hoogbouw (wellicht) weer goed bereikbaar.